Η απελπισία των Μεταναστών και τα ηθικά διλλήματα των Αυτοχθόνων

Όταν κάποιος μιλάει για τους μετανάστες, για τη διαμονή τους, για την εργασία τους, αναλαμβάνει σαφέστατα μεγάλες ευθύνες και μεγάλο ρίσκο.
Το να μην μιλάει όμως κάποιος, αυτό σημαίνει δειλία και αποφυγή ευθυνών και ρίσκου.
Θα προσπαθήσω να βάλω ορισμένα ερωτήματα που απασχολούν τόσο εμένα αλλά και την πλειοψηφία των Ελλήνων, μιας και πιστεύω ότι οι Έλληνες έχουμε και την απαραίτητη παιδεία και την απαραίτητη ευαισθησία για να αντιμετωπίσουμε τέτοια λεπτά θέματα.

1) Βούλγαροι, Ιρακινοί, Τούρκοι, Αιθίοπες, Κούδροι, Άγγλοι, Γάλλοι, Έλληνες…
Είναι όλοι τους άνθρωποι ή όχι;
2) Οικονομικοί μετανάστες, πολιτικοί μετανάστες:
Τους δεχόμαστε ή όχι;
3) Λαθρομετανάστες:
Τους απελαύνουμε ή όχι;
4) Με μια λέξη, Μετανάστες.
Τους προπηλακίζουμε; Τους εξευτελίζουμε; Τους εκμεταλλευόμαστε;
Τους χρησιμοποιούμε; Τους υπερασπιζόμαστε; Τους δίνουμε ψωμί νερό και στέγη;
Τους φιλοξενούμε χωρίς όρους και προϋποθέσεις;
5) Μετανάστες.
Γη και ύδωρ, σε όλους όπως πιστεύουν διάφοροι πολιτικοί και κομματικοί φορείς; Το μαχαίρι στο λαιμό και διαρκές κυνηγητό προς όλους όπως πιστεύουν άλλοι ακροδεξιοί σχηματισμοί;
6) Μετανάστες.
Όλα τα δεινά στη χώρα μας προέρχονται από αυτούς;
7) Κράτος και μετανάστες.
Υπάρχει ξεκάθαρη πολιτική των κυβερνήσεων μας προς τους μετανάστες;
Οι κυβερνήσεις μας τους συμπεριφέρνονται ανάλογα με τις εκάστοτε συγκυρίες;
Οι κυβερνήσεις μας δεν ήταν αυτές που τους δέχτηκαν στη χώρα μας;
Ο αυξημένος αριθμός μεταναστών δημιουργεί προβλήματα σε ένα κράτος;
Ο αυξημένος αριθμός μεταναστών λειτουργεί σε βάρος των πολιτών ενός κράτους;
Οι μετανάστες προσφέρουν στην οικονομία ενός κράτους;
Οι μετανάστες προσφέρουν εργατικά χέρια για εργασίες που οι πολίτες ενός κράτους αποφεύγουν;
8) Τοπικές κοινωνίες και μετανάστες.
Το φοβικό σύνδρομο που έχουν οι τοπικές κοινωνίες απέναντι στους μετανάστες είναι άδικο;
Οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να διακατέχονται από τέτοια φοβικά σύνδρομα;
Η απελπισία των μεταναστών πρέπει να αντιμετωπίζεται σωστά από τις τοπικές κοινωνίες και όχι με άναρθρες κραυγές που δίνουν την εσφαλμένη εντύπωση ρατσιστικών φαινόμενων;
Οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να ασχολούνται με το θέμα των μεταναστών και της μετανάστευσης συνεχώς και όχι μόνο όταν το πρόβλημα επισκέπτεται την περιοχή τους;

Όλα αυτά τα ερωτήματα και άλλα τόσα, θα έπαιρναν διαφορετικές απαντήσεις ανάλογα με τις πεποιθήσεις του καθενός μας και αυτό ακριβώς είναι το επικίνδυνο σημείο, που σε όλους δίνει ένα ισχυρό άλλοθι ή επιχείρημα για την όποια τους θέση.
Η μη σοβαρή αντιμετώπιση του θέματος της μετανάστευσης και των μεταναστών στη χώρα μας, από τις εκάστοτε κυβερνήσεις πιστεύω ότι είναι αυτή που δυστυχώς μας αναγκάζει να παίρνουμε θέσεις που πολλές φορές είναι αντίθετες με τις πεποιθήσεις μας.
Αυτό το σοβαρό θέμα θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε με απόλυτη σοβαρότητα και όχι κάτω από πίεση πόσο μάλλον με άναρθρες κραυγές είτε κατά των μεταναστών είτε υπέρ αυτών.
Άνθρωποι αυτοί… Άνθρωποι και εμείς...
Αν αυτό είναι το κυρίαρχο στοιχείο στην όποια μας άποψη, τότε είμαι σίγουρος ότι η λύση στο πρόβλημα και σωστή και ηθική θα είναι...
Αναρτήθηκε από ΣΑΡΑΝΤΑΠΟΔΑΡΟΥΣΑ 
http://mosxatoupolis.blogspot.com/2011/05/blog-post_696.html