Το παράπονο ενός ....εναερίτη... ή 35 χρόνια λιτότητα....

Από 13 χρονών με έβαλαν να  δουλέψω.... τύλιγα σουβλάκια σε ψησταριά. Στα 15 μου ήμουν μαθητής σε τεχνική σχολή και...
ταυτόχρονα δούλευα σε οικοδομές σαν βοηθός ηλεκτρολόγου...
Στα 20 μου βρήκαν δουλειά οι γονείς μου σαν σερβιτόρος και στην συνέχεια ως μπάρμαν σε ακριβό ΑθηναΊκό ξενοδοχείο γιατί τα λεφτά της νύχτας έφερναν στο σπίτη περισσότερα από αυτά του ηλεκτρολόγου... Αποτέλεσμα να μην μπορώ να συμπληρώσω τα ένσημα που απαιτούνταν για να πάρω πτυχείο από την σχολή...
Στα 22 πάω στρατό και τελειώνοντας στα 24 πάω ξανά στο ξενοδοχείο... Στα 23 παντρεύομαι και στα 25 ενώ περιμένουμε το πρώτο παιδί μένω άνεργος...
Δουλεύω σε ναυπηγεία στην αμμοβολή.... Πουλάω το μηχανάκι μου για να πληρώσω τα έξοδα τοκετού της κόρης μου....
Πετυχαίνω σε διαγωνισμό στη ΔΕΗ και φεύγω για τις τεχνικές σχολές στην Φλώρινα όπου κάθομαι υποχρεωτικά 9 μήνες ενώ η γυναίκα μου αγκομαχά με το νεογέννητο μωρό.... Βασικός μισθός τότε το 60% ανειδίκευτου εργάτη... 12.500 δρχ.
Ξαναγυρνάω στο σχολείο (νυχτερινό βεβαίως, παράλληλα με την δουλειά), παίρνω απολυτήριο λυκείου στα 28 και συνεχίζω και στην τεχνική σχολή όπου καταφέρνω να πάρω kαι το πτυχείο... Αριστούχος στην σχολή... με υποτροφία....
Δουλεύουμε βάρδιες, άλλες φορές μέρα, άλλες νύχτα, αργίες, γιορτές, Σαββατοκύριακα... το ελάχιστο λάθος μας στοιχίζει ζωές...5-6 ανθρώπους χάνουμε κάθε χρόνο από ατυχήματα στις κολώνες....Δεν είναι έλλειψη γνώσης, δεν είναι έλλειψη εμπειρίας, συνήθως είναι έλλειψη χρόνου και έλλειψη επαρκούς προσωπικού....Ένα χωριό χωρίς φως λόγω κακοκαιρίας δεν περιμένει να φτιάξει ο καιρός για να φτιαχτεί η ζημιά...
Στην κακοκαιρία, στο χιόνι, στον καύσωνα, στην καταιγίδα και στον δυνατό αέρα... εκεί μας χρειάζονται περισσότερο... εκεί σχεδόν πάντα θα γίνει η ζημιά...
Κι εμείς πολλές φορές υπερβαίνουμε τους κανόνες ασφαλείας για να κάνουμε πιό γρήγορα, να μην αφήσουμε περισσότερη ώρα τον κόσμο χωρίς ρεύμα...
Bαρέα κι ανθυγιεινά??? ΌΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!! Απλή ασφάλιση...Αποφάσεις σοφών....
Μισθός ? 2.000 ευρώ μετά από 35 χρόνια υπηρεσίας....
Από το 1993 έχει να κάνει προσλήψεις τεχνικών η ΔΕΗ... Διοικητικοί... πολλοί... Όταν όμως γίνεται η ζημιά στο βουνό, στα υπόγεια, στο υψόμετρο, στο δάσος... ο τεχνικός πρέπει να τρέξει....Φεύγουν συνεχώς λόγω ηλικίας με συνταξιοδότηση οι τεχνικοί... Δεν έχουν σε ποιόν να παραδώσουν την σκυτάλη της γνώσης τους, της εμπειρίας τους...Μέσος όρος ηλικίας αυτή την στιγμή, των τεχνικών... τα 48 έτη.... Στα 55 μπορεί κανείς ν΄ανεβαίνει σε κολώνα??? Τα βάρη στα χέρια και στη μέση ανυπολόγιστα... οι ζημιές και οι κακώσεις αρχίζουν να εμφανίζονται στην ηλικία των 40 και κάτι...
Σ΄όλη μας την ζωή τι περιμένουμε? Πότε θα βγούμε στη σύνταξη, όσο είμαστε ακόμα γεροί και όχι χούφταλα, να χαρούμε κι εμείς όλα όσα δεν μπορέσαμε όλα αυτά τα χρόνια.... Και πέφτουν όλοι επάνω μας, για τις υψηλές συντάξεις, τις επικουρικές, τα εφάπαξ... Κόψε μισθούς, κόψε επιδόματα, βάλε ΛΑΦΚΑ, έκτακτες εισφορές, κόψε δώρα, κόψε και 10-15 % από τα εφάπαξ μας...
Γιατί κύριε?? Αν εγώ είχα ιδιωτική ασφάλιση τόσα χρόνια και πλήρωνα επιπλέον από την ασφάλισή μου, θα ερχόσουν να μου πάρεις με το έτσι θέλω το 15% από αυτά που μου αναλογούσαν??? Αυτό είναι το εφάπαξ... λεφτά πληρωμένα από εμάς τους ίδιους...
Μου δίνεις το δικαίωμα να βγω στην σύνταξη έχοντας συμπληρώσει 35 χρόνια εργασίας, χωρίς όριο ηλικίας και μετά με ...τιμωρείς... επειδή είμαι κάτω από 60 ετών....
Ένας άνθρωπος 55 χρονών με παιδιά σε ηλικία παντρειάς έχει λιγότερα έξοδα από κάποιον που είναι πάνω από 60 ?
Επιπλέον... μου παίρνεις την άδεια ηλεκτρολόγου και μου απαγορεύεις να δουλέψω... νόμιμα... αλλιώς με τιμωρείς πάλι..,.. καταργώντας μου το 70% της σύνταξης...
Με οδηγείς στην παρανομία... στην μαύρη αγορά εργασίας.... με υποχρεώνεις να σε κλέβω... και επιπλέον με υποχρεώνεις να συνεχίζω να δουλεύω... ενώ το μόνο που θέλω μετά από 35 χρόνια... είναι πλέον να ξεκουραστώ... Να βοηθήσω τα παιδιά μου... που σήμερα κινδυνεύουν να μείνουν άνεργα, που δεν αποφασίζουν να κάνουν παιδιά γιατί δεν έχουν την δυνατότητα να τα μεγαλώσουν στην κοινωνία που διαμόρφωσες...
Μου γκρεμίζεις το όνειρο μιάς ζωής, για ηρεμία και ασφάλεια επιτέλους μετά από 35 χρόνια αγώνα, μου στερείς την αξιοπρέπειά μου και με γεμίζεις θυμό... αγανάκτηση... πίεση που δεν έχει βαλβίδα ασφαλείας....

Αναγνώστης

http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/06/35_29.html