Δύο αγκάθια τονίζουν οι δήμαρχοι της περιοχής αλλά και οι μελετητές πως πρέπει να αντιμετωπιστούν, καθώς σε διαφορετική περίπτωση υπάρχει κίνδυνος το μητροπολιτικό πάρκο που θα δημιουργηθεί σύντομα να αποκτήσει εικόνα εγκατάλειψης - η εμπειρία επιβεβαιώνει μέχρι σήμερα την εξέλιξη αυτή, όπως για παράδειγμα συνέβη με το Πάρκο Τρίτση.
Το πρώτο στοίχημα είναι η κάλυψη του κόστους συντήρησης, που εκτιμάται πως θα κυμαίνεται πάνω από δύο εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο και δεν υπάρχει δυνατότητα κρατικής χρηματοδότησης.
«Το κόστος συντήρησης με τα οικονομικά δεδομένα της Αυτοδιοίκησης είναι απαγορευτικό» ισχυρίζεται ο κ. Ευθυμίου, προσθέτοντας: «Θα πρέπει να βρούμε και τρόπους αυτοχρηματοδότησης ώστε μέσα από έσοδα από τις χρήσεις του χώρου και χωρίς να παραβιάζονται οι όροι που προβλέπονται από το σχετικό προεδρικό διάταγμα για την περιοχή να αντιμετωπιστεί η συντήρηση».
Το δεύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στο φορέα που θα αναλάβει τη διαχείριση του χώρου, για τον οποίο ακόμη δεν έχει ληφθεί απόφαση.
«Χρειάζεται ενιαία διαχείριση του παραλιακού μετώπου και ως εκ τούτου ενιαίος φορέας» λέει ο κ. Ασκούνης, υποστηρίζοντας πως τώρα υπάρχει κατάτμηση του χώρου καθώς εμπλέκονται πολλοί φορείς - Ελληνικά Τουριστικά Ακίνητα, ΚΕΔ, δήμοι, η περιφέρεια ακόμη και το πρώην υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας - και επικρατεί το «διαίρει και βασίλευε».
«Πρέπει να σταματήσει ο καθένας να κάνει το δικό του. Δεν μπορεί να συνεχίζουμε να ερίζουμε μεταξύ μας» λέει ο δήμαρχος Καλλιθέας, ενώ ο δήμαρχος Μοσχάτου - Ταύρου είναι κατηγορηματικός: «Θα πρέπει ο δήμος να έχει αποφασιστικό λόγο και αρμοδιότητες στον φορέα διαχείρισης. Δεν ζητάμε να εκμεταλλευόμαστε εμείς την περιοχή όπως θέλουμε, αλλά χρειάζεται να έχουμε ουσιαστικό ρόλο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου