“Αθλητισμός χωρίς αναβολικά”
Είναι αυτονόητο ότι η ιεράρχηση των θεμάτων δεν μου επιτρέπει να μπω στην ουσία όσων θα συζητηθούν, και μάλιστα a priori. Γι’ αυτό και θα σταθώ μόνο σε δύο ζητήματα που έχουν διαδικαστικό χαρακτήρα. Το ένα είναι ότι – για πρώτη φορά σε τέτοιου είδους εκδήλωση -, θα μας δοθεί η δυνατότητα να ακούσουμε και να κρίνουμε τα αποτελέσματα μιας πανελλαδικής δημοσκόπησης γύρω από το θέμα των αναβολικών, που διενήργησε αφιλοκερδώς για την Εταιρεία μας ο Δ/νων Σύμβουλος της Alco, και αντιπρόεδρος του Σ.Ε.Γ.Α.Σ, Κώστας Παναγόπουλος.
Το δεύτερο ζήτημα στο οποίο θέλω να σταθώ είναι σχετικό με το ερώτημα το οποίο διατυπώνεται από πολλές πλευρές, γιατί, τελικά, έχει διαδοθεί τόσο πλατειά και σε παγκόσμιο επίπεδο η χρήση απαγορευμένων φαρμακευτικών ουσιών; Μία απάντηση, στο ερώτημα αυτό έδωσε, με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο, ο ίδιος ο πρόεδρος της ΔΟΕ, και μάλιστα κατά την ημέρα την έναρξης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Βανκούβερ του Καναδά.
Είπε, λοιπόν, ο Ζακ Ρογκ: «Το μεγάλο πρόβλημά μας είναι το ντόπινγκ γι’ αυτό, πριν ακόμα αρχίσουν οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες, μόνο η ΔΟΕ πραγματοποίησε 554 ελέγχους, από τους οποίους οι 147 ήταν αίματος».
Υπάρχει, συνεπώς, μεγάλο θέμα, που γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο καθώς ο αριθμός των αθλητών οι οποίοι κάνουν χρήση απαγορευμένων φαρμακευτικών ουσιών συνεχώς αυξάνει, γι’ αυτό άλλωστε πολλαπλασιάζονται οι έλεγχοι ντόπινγκ για τους οποίους μίλησε, σχεδόν τρομοκρατημένος, ο κ. Ρογκ. Έλεγχοι, οι οποίοι όμως, σε καμιά περίπτωση δε λύνουν το πρόβλημα, όπως θα φανεί από τα όσα εμπεριστατωμένα θα ακούσουμε σήμερα, εδώ στο Ηράκλειο της Κρήτης. Συνεπώς, ορθότατα εστιάζεται ο όλος προβληματισμός για το ποιος τελικά ευθύνεται γι’ αυτή την εξάπλωση του παραπάνω επικινδύνου φαινομένου, και μάλιστα σε χώρους όπου έπρεπε να καλλιεργούνται οι ιδέες της ευγενούς άμυλας και του ¨ευ αγωνίζεσθαι¨. Η απάντησή μου σε τούτο το νέο ερώτημα είναι ότι ευθύνονται πολλοί – αλλά όχι όλοι το ίδιο:
• Πρώτα ευθύνονται οι αυτουργοί τού εγκλήματος, που είναι οι αθλητές, εκείνοι βέβαια οι οποίοι συνειδητά χρησιμοποιούν αναβολικά, επιδιώκοντας με νοθούμενα ρεκόρ και νίκες να ¨κλέψουν¨ τους συναθλητές τους. Όμως οι ευθύνες των αθλητών, κατά τη γνώμη μου, ελαχιστοποιούνται από το γεγονός ότι, όντας νέοι και φιλόδοξοι, δεν καθοδηγούνται σωστά ή, καλύτερα, σπρώχνονται από τους προπονητές τους (σε ορισμένες περιπτώσεις και από μέλη των οικογενειών τους) προς αυτό το λαθεμένο δρόμο.
• Αμέσως μετά, και περισσότερο από όλους, ευθύνονται οι ηθικοί αυτουργοί τού εγκλήματος, που είναι ορισμένοι προπονητές και οι συνεργαζόμενοι με αυτούς εμποράκοι τής αθλητικής ιδέας, οι οποίοι – όντας ώριμοι και γνώστες των τεραστίων κινδύνων που εγκυμονούνται από τη χρήση αναβολικών -, δεν διστάζουν να τα χορηγούν σε αθλητές και αθλήτριες. Εναντίον όλων αυτών πρέπει να πέφτει βαρύς ο πέλεκης του νόμου.
• Κατά κάποιο τρόπο ηθικοί αυτουργοί τού εγκλήματος είναι και όσοι επιμένουν να εισηγούνται την θέσπιση μεγάλων προνομίων και παροχών για τους νικητές ή τους ρέκορντμαν, γεγονός που ωθεί τους τελευταίους στην αναζήτηση ακόμη και εξωαθλητικών μεθόδων και τρόπων απόκτησής τους. Ανάμεσα σε αυτούς συγκαταλέγω και τους αρμόδιους παράγοντες τής IAAF, - της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στίβου - η οποία, αφού ευνόησε τα τελευταία χρόνια - ερήμην ή έστω με την ανοχή τών κυβερνήσεων των κρατών, των οποίων οι Ομοσπονδίες είναι μέλη της – την άκριτη εμπορευματοποίησή τής αθλητικής ιδέας, προχώρησε στη θέσπιση, ως επάθλων, μεγάλων χρηματικών ποσών για τους νικητές και τους ρέκορντμαν των διαφόρων αθλημάτων Στίβου, διευκολύνοντάς τους, ταυτόχρονα, στο να διαφημίζουν οι ίδιοι (οι πρωταθλητές) προϊόντα ή υπηρεσίες πολυεθνικών εταιρειών, και να αποκομίζουν, έτσι, και από εκεί μεγάλα κέρδη.
Μάλιστα η IAAF – ενώ, με επίσημα έγγραφά της, υπερηφανεύεται, ότι «επενδύει εκατομμύρια δολάρια ετησίως για τον αγώνα ενάντια στο Doping», και ταυτόχρονα συμβουλεύει «να εστιάζουμε την προσοχή μας όχι μόνο σε ελέγχους αντιντόπινγκ αλλά και στην επιμόρφωση των ενδιαφερομένων» -, στην Ελλάδα (τουλάχιστον) από όσα γνωρίζω δεν έχει πράξει απολύτως τίποτα για την επίτευξη του ¨δεύτερου στόχου της¨, δηλαδή για την επιμόρφωση, που είναι και ο πιο σημαντικός.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η IAAF ποτέ τα τελευταία χρόνια δεν θέλησε να διοργανώσει στην χώρα μας ένα Συνέδριο ή, έστω, να στείλει κάποιο μέλος της, προκειμένου να μιλήσει υπεύθυνα και αναλυτικά για τους τεράστιους κινδύνους που εγκυμονούνται από τη χρήση απαγορευμένων φαρμακευτικών ουσιών ούτε, βέβαια, ενημέρωσε (και ασφαλώς δεν προσκάλεσε) ποτέ κανέναν αθλητικό παράγοντα της χώρας μας να πάρει μέρος σε ανάλογο Συνέδριο (της) προκειμένου να επιμορφωθεί, αλλά ούτε ποτέ έστειλε Ενημερωτικά Έντυπα (με τη σφραγίδα της) ανάλογου περιεχομένου. Όμως όλα αυτά, που καταθέτω και για τα τρία πάνελ, θα έχουμε την ευκαιρία να τα συζητήσουμε στη συνέχεια.
Κυρίες και κύριοι,
Κλείνοντας θέλω να σας ενημερώσω ότι από αύριο κιόλας αρχίζουμε την προετοιμασία δύο ακόμη ¨Ημερίδων¨ που έχουμε προγραμματίσει για το Σεπτέμβριο στην Κύπρο και τον Οκτώβριο στη Θεσσαλονίκη, ενώ παράλληλα ανοίγουμε τις διαδικασίες διοργάνωσης, στην Ακαδημία της Αρχαίας Ολυμπίας, ενός τριήμερου Διεθνούς Συνεδρίου, το οποίο τέθηκε ήδη υπό την αιγίδα του προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κυρίου Καρόλου Παπούλια, παλαιού πρωταθλητή Ελλάδος στο άλμα επί κοντώ και πραγματικού φιλάθλου.
Το δεύτερο ζήτημα στο οποίο θέλω να σταθώ είναι σχετικό με το ερώτημα το οποίο διατυπώνεται από πολλές πλευρές, γιατί, τελικά, έχει διαδοθεί τόσο πλατειά και σε παγκόσμιο επίπεδο η χρήση απαγορευμένων φαρμακευτικών ουσιών; Μία απάντηση, στο ερώτημα αυτό έδωσε, με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο, ο ίδιος ο πρόεδρος της ΔΟΕ, και μάλιστα κατά την ημέρα την έναρξης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Βανκούβερ του Καναδά.
Είπε, λοιπόν, ο Ζακ Ρογκ: «Το μεγάλο πρόβλημά μας είναι το ντόπινγκ γι’ αυτό, πριν ακόμα αρχίσουν οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες, μόνο η ΔΟΕ πραγματοποίησε 554 ελέγχους, από τους οποίους οι 147 ήταν αίματος».
Υπάρχει, συνεπώς, μεγάλο θέμα, που γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο καθώς ο αριθμός των αθλητών οι οποίοι κάνουν χρήση απαγορευμένων φαρμακευτικών ουσιών συνεχώς αυξάνει, γι’ αυτό άλλωστε πολλαπλασιάζονται οι έλεγχοι ντόπινγκ για τους οποίους μίλησε, σχεδόν τρομοκρατημένος, ο κ. Ρογκ. Έλεγχοι, οι οποίοι όμως, σε καμιά περίπτωση δε λύνουν το πρόβλημα, όπως θα φανεί από τα όσα εμπεριστατωμένα θα ακούσουμε σήμερα, εδώ στο Ηράκλειο της Κρήτης. Συνεπώς, ορθότατα εστιάζεται ο όλος προβληματισμός για το ποιος τελικά ευθύνεται γι’ αυτή την εξάπλωση του παραπάνω επικινδύνου φαινομένου, και μάλιστα σε χώρους όπου έπρεπε να καλλιεργούνται οι ιδέες της ευγενούς άμυλας και του ¨ευ αγωνίζεσθαι¨. Η απάντησή μου σε τούτο το νέο ερώτημα είναι ότι ευθύνονται πολλοί – αλλά όχι όλοι το ίδιο:
• Πρώτα ευθύνονται οι αυτουργοί τού εγκλήματος, που είναι οι αθλητές, εκείνοι βέβαια οι οποίοι συνειδητά χρησιμοποιούν αναβολικά, επιδιώκοντας με νοθούμενα ρεκόρ και νίκες να ¨κλέψουν¨ τους συναθλητές τους. Όμως οι ευθύνες των αθλητών, κατά τη γνώμη μου, ελαχιστοποιούνται από το γεγονός ότι, όντας νέοι και φιλόδοξοι, δεν καθοδηγούνται σωστά ή, καλύτερα, σπρώχνονται από τους προπονητές τους (σε ορισμένες περιπτώσεις και από μέλη των οικογενειών τους) προς αυτό το λαθεμένο δρόμο.
• Αμέσως μετά, και περισσότερο από όλους, ευθύνονται οι ηθικοί αυτουργοί τού εγκλήματος, που είναι ορισμένοι προπονητές και οι συνεργαζόμενοι με αυτούς εμποράκοι τής αθλητικής ιδέας, οι οποίοι – όντας ώριμοι και γνώστες των τεραστίων κινδύνων που εγκυμονούνται από τη χρήση αναβολικών -, δεν διστάζουν να τα χορηγούν σε αθλητές και αθλήτριες. Εναντίον όλων αυτών πρέπει να πέφτει βαρύς ο πέλεκης του νόμου.
• Κατά κάποιο τρόπο ηθικοί αυτουργοί τού εγκλήματος είναι και όσοι επιμένουν να εισηγούνται την θέσπιση μεγάλων προνομίων και παροχών για τους νικητές ή τους ρέκορντμαν, γεγονός που ωθεί τους τελευταίους στην αναζήτηση ακόμη και εξωαθλητικών μεθόδων και τρόπων απόκτησής τους. Ανάμεσα σε αυτούς συγκαταλέγω και τους αρμόδιους παράγοντες τής IAAF, - της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στίβου - η οποία, αφού ευνόησε τα τελευταία χρόνια - ερήμην ή έστω με την ανοχή τών κυβερνήσεων των κρατών, των οποίων οι Ομοσπονδίες είναι μέλη της – την άκριτη εμπορευματοποίησή τής αθλητικής ιδέας, προχώρησε στη θέσπιση, ως επάθλων, μεγάλων χρηματικών ποσών για τους νικητές και τους ρέκορντμαν των διαφόρων αθλημάτων Στίβου, διευκολύνοντάς τους, ταυτόχρονα, στο να διαφημίζουν οι ίδιοι (οι πρωταθλητές) προϊόντα ή υπηρεσίες πολυεθνικών εταιρειών, και να αποκομίζουν, έτσι, και από εκεί μεγάλα κέρδη.
Μάλιστα η IAAF – ενώ, με επίσημα έγγραφά της, υπερηφανεύεται, ότι «επενδύει εκατομμύρια δολάρια ετησίως για τον αγώνα ενάντια στο Doping», και ταυτόχρονα συμβουλεύει «να εστιάζουμε την προσοχή μας όχι μόνο σε ελέγχους αντιντόπινγκ αλλά και στην επιμόρφωση των ενδιαφερομένων» -, στην Ελλάδα (τουλάχιστον) από όσα γνωρίζω δεν έχει πράξει απολύτως τίποτα για την επίτευξη του ¨δεύτερου στόχου της¨, δηλαδή για την επιμόρφωση, που είναι και ο πιο σημαντικός.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η IAAF ποτέ τα τελευταία χρόνια δεν θέλησε να διοργανώσει στην χώρα μας ένα Συνέδριο ή, έστω, να στείλει κάποιο μέλος της, προκειμένου να μιλήσει υπεύθυνα και αναλυτικά για τους τεράστιους κινδύνους που εγκυμονούνται από τη χρήση απαγορευμένων φαρμακευτικών ουσιών ούτε, βέβαια, ενημέρωσε (και ασφαλώς δεν προσκάλεσε) ποτέ κανέναν αθλητικό παράγοντα της χώρας μας να πάρει μέρος σε ανάλογο Συνέδριο (της) προκειμένου να επιμορφωθεί, αλλά ούτε ποτέ έστειλε Ενημερωτικά Έντυπα (με τη σφραγίδα της) ανάλογου περιεχομένου. Όμως όλα αυτά, που καταθέτω και για τα τρία πάνελ, θα έχουμε την ευκαιρία να τα συζητήσουμε στη συνέχεια.
Κυρίες και κύριοι,
Κλείνοντας θέλω να σας ενημερώσω ότι από αύριο κιόλας αρχίζουμε την προετοιμασία δύο ακόμη ¨Ημερίδων¨ που έχουμε προγραμματίσει για το Σεπτέμβριο στην Κύπρο και τον Οκτώβριο στη Θεσσαλονίκη, ενώ παράλληλα ανοίγουμε τις διαδικασίες διοργάνωσης, στην Ακαδημία της Αρχαίας Ολυμπίας, ενός τριήμερου Διεθνούς Συνεδρίου, το οποίο τέθηκε ήδη υπό την αιγίδα του προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κυρίου Καρόλου Παπούλια, παλαιού πρωταθλητή Ελλάδος στο άλμα επί κοντώ και πραγματικού φιλάθλου.
