Χιλιάδες Έλληνες καταθέτες ελβετικών τραπεζών,που είχαν συνηθίσει επί δεκαετίες να κρύβουν από την εφορία τεράστια ποσά σε «προστατευμένους» λογαριασμούς της Ελβετίας, βρίσκονται πλέον αντιμέτωποι με σημαντικές φορολογικές επιβαρύνσεις, μετά την ιστορική συμφωνία, στην οποία κατέληξαν χθες οι βρετανικές και οι ελβετικές αρχές, που θα αποτελέσει πιλότο για αντίστοιχες συμφωνίες όλων των ευρωπαϊκών κρατών.
Σε μια ιστορική εξέλιξη στα διεθνή τραπεζικά χρονικά, οι Βρετανοί και οι Ελβετοί κατέληξαν σε μια συμφωνία, με την οποία καταλύεται μεν το φορολογικό καταφύγιο μεγαλοκαταθετών, χωρίς όμως να παραβιάζεται το… ιερό, για τους...
Ελβετούς τραπεζίτες, τραπεζικό απόρρητο:
- Η Ελβετία αποδέχθηκε, ύστερα από ισχυρές πιέσεις, να επιβάλει φόρο διακράτησης (withholding tax) σε όλες τις καταθέσεις Βρετανών πολιτών, τον οποίο θα αποδίδει κάθε χρόνο το ελβετικό υπουργείο Οικονομικών στο αντίστοιχο βρετανικό. Ο νέος φόρος δεν θα γίνει… σουρωτήρι από διάφορες εξαιρέσεις και «παραθυράκια», όπως συνέβη στο παρελθόν με προηγούμενες συμφωνίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Ελβετία. Ο συντελεστής του φόρου που προβλέπεται από τη συμφωνία δεν έχει γίνει γνωστός, αλλά οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ότι το βρετανικό υπουργείο Οικονομικών περιμένει πολλαπλάσια έσοδα από το δις. λίρες, που αποδίδει ήδη αντίστοιχη συμφωνία με το Λιχτενστάιν. Σύμφωνα με υπολογισμούς των ελβετικών τραπεζών, τα κεφάλαια από ευρωπαϊκές χώρες που βρίσκουν «καταφύγιο» στην Ελβετία φθάνουν τα 800 δις. ευρώ: δηλαδή, ακόμη και ένας φόρος διακράτησης με χαμηλό συντελεστή 5% θα απέδιδε έσοδα 40 δις. ευρώ το χρόνο στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις!
- Την ίδια στιγμή, όμως, οι ελβετικές τράπεζες πανηγυρίζουν μια μεγάλη δική τους νίκη, μετά τη θετική έκβαση των διαπραγματεύσεων με το Λονδίνο: οι τράπεζες δεν θα υποχρεωθούν τελικά να δίνουν στοιχεία για τους καταθέτες τους στις φοροεισπρακτικές αρχές της Βρετανίας, κάθε φορά που θα τους ζητούνται. Ουσιαστικά, δηλαδή, το τραπεζικό απόρρητο της Ελβετίας παραμένει άθικτο, παρότι είχαν ασκηθεί τεράστιες διεθνείς πιέσεις για την κατάργησή του, ώστε να βρουν πρόσβαση οι φοροεισπρακτικές αρχές των χωρών του ΟΟΣΑ σε πολύτιμα στοιχεία για υπηκόους τους με καταθέσεις στην Ελβετία. Η συμφωνία προβλέπει, πάντως, τη δυνατότητα οικειοθελούς δήλωσης καταθέσεων από Βρετανούς υπηκόους, με «χαλαρές» κυρώσεις από τις φορολογικές αρχές. «Είμαι ευτυχής που βλέπω, ότι η πρότασή μας αντικατέστησε τελικά την ιδέα της καθιέρωσης αυτόματου μηχανισμού ανταλλαγής πληροφοριών, προς όφελος όλων των εμπλεκόμενων χωρών», τόνισε σε δηλώσεις του ο Πατρίκ Οντιέ, πρόεδρος της Ένωσης Ελβετικών Τραπεζών.
Η ιστορική συμφωνία με την Ελβετία, παρότι αρκετοί εκτιμούν ότι είναι πρόωροι οι πανηγυρισμοί, πριν αποκαλυφθούν όλες οι λεπτομέρειες για τους όρους της, ουσιαστικά δείχνει το δρόμο για αντίστοιχες συμφωνίες όλων των χωρών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ήδη το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών βρίσκεται στην τελική φάση αντίστοιχων διαπραγματεύσεων με τους Ελβετούς, που αναμένεται μέσα στην εβδομάδα να οδηγήσουν σε συμφωνία για τη φορολόγηση των τεράστιων καταθέσεων Γερμανών υπηκόων στην Ελβετία.
Σε ό,τι αφορά τους Έλληνες μεγαλοκαταθέτες των Άλπεων, στελέχη του υπουργείου Οικονομικών τονίζουν ότι το ποσό καταθέσεων που διαφεύγουν τη φορολόγηση ίσως και να υπερβαίνει τα 40 δις. ευρώ, γι’ αυτό και η κυβέρνηση παρακολουθεί με ενδιαφέρον τις εξελίξεις στις συμφωνίες κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τους Ελβετούς. Έτσι, δεν αποκλείεται μετά τις συμφωνίες Βρετανών και Γερμανών, που αποτελούν «οδηγό» για όλα τα κράτη, να αρχίσει αντίστοιχη διαπραγμάτευση και του ελληνικού υπουργείου Οικονομικών με το ελβετικό.
Σε κάθε περίπτωση, η διεθνής «επίθεση» στο φορολογικό «καταφύγιο» της Ελβετίας, που άρχισαν δυναμικά οι Αμερικανοί, απειλώντας την UBS με ποινικές κυρώσεις αν δεν αποκάλυπτε στοιχεία για Αμερικανούς καταθέτες (οι Ελβετοί έκλεισαν τελικά την υπόθεση με την καταβολή 750 εκατ. δολαρίων), φαίνεται ότι αποδίδει καρπούς: η «ιερή αγελάδα» του ελβετικού τραπεζικού απορρήτου μπορεί να μη θυσιάζεται, αλλά σε αντάλλαγμα οι ελβετικές τράπεζες και το υπουργείο Οικονομικών δέχονται για πρώτη φορά να μετατραπούν σε… φοροεισπράκτορες των κυβερνήσεων της Δύσης, δίνοντας τέλος σε μια μακρά παράδοση φορολογικής ασυλίας στους καταθέτες των ελβετικών τραπεζών.
θέμα της Βορείου Ηπείρου, όσο και στα Δωδεκάνησα, τα οποία αποτελούσαν μέρος της ιταλικής επικράτειας. 
Ο Μεταξάς παρά την ιδεολογική του συγγένεια με το φασισμό και το ναζισμό, κατέβαλε μεγάλη προσπάθεια για να κρατήσει την Ελλάδα σε ένα ουδέτερο «έδαφος». Η προσπάθεια αυτή δεν σημαίνει ότι η Ελληνική διπλωματία βρισκόταν σε εφησυχασμό. Από τις αρχές του 1939 οι Έλληνες διπλωμάτες συγκέντρωναν πληροφορίες για τις προθέσεις των Ιταλών και των Γερμανών για τα Βαλκάνια. 
είχε μεγάλη επίπτωση στην πορεία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η απόκρουση της ιταλικής εισβολής αποτέλεσε τη πρώτη νίκη των Συμμάχων κατά των δυνάμεων του Άξονα και ανύψωσε το ηθικό των λαών στην υπόλοιπη Ευρώπη. Πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η αναγκαστική γερμανική επέμβαση στα Βαλκάνια επηρέασε την έκβαση ολόκληρου του πολέμου, καθυστέρησε την «επιχείρηση Μπαρμπαρόσσα», ενώ προκάλεσε απώλειες σε αεροσκάφη και αλεξιπτωτιστές κατά τη Μάχη της Κρήτης. Αναφέρεται επίσης ότι ο Αδόλφος Χίτλερ, σε συνομιλία του με την Λένι Ρίφενσταλ (Leni Riefenstahl), είπε με πικρία ότι «εάν οι Ιταλοί δεν είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα και δε χρειάζονταν τη βοήθειά μας, ο πόλεμος θα είχε πάρει διαφορετική τροπή. Θα είχαμε αποφύγει το ρωσικό χειμώνα κατά αρκετές εβδομάδες και θα είχαμε καταλάβει το Λένινγκραντ και τη Μόσχα». 
