Ανεξάρτητα από διεθνείς επιτυχίες ή διακρίσεις (σίγουρα μετρημένες που προκαλούσαν φρενίτιδα ενθουσιασμού και εθνικής υπερηφάνειας στους φιλάθλους…) οι αθλητές και οι αθλήτριες ήταν πολλοί, προσπαθούσαν με κέφι και αφοσίωση να κάνουν το καλύτερο, απολάμβαναν αυτό που έκαναν και είτε έφταναν κάπου είτε έπαιρναν το δρόμο της βιοπάλης, κρατώντας όμορφες αναμνήσεις και φίλους… Ο ΣΕΓΑΣ λ.χ. είχε έναν (άντε δυο…) εθνικό προπονητή που –με τη βοήθεια των σωματειακών- έδινε πρόγραμμα στους αθλητές και παρακολουθούσε την πορεία τους. Οι σύλλογοι (οι κορυφαίοι, όπως ο Πανελλήνιος, ο Παναθηναϊκός, ο Εθνικός ΓΣ, ο Πανιώνιος, ο Ηρακλής Θεσ.) είχαν δύο, το πολύ τέσσερις, προπονητές για όλο το δυναμικό τους, απ’ τους παίδες ως τους ολυμπιονίκες τους, αν είχαν!
Κάποια εποχή ήρθαν τα προνόμια ως κίνητρο για καλύτερο αθλητισμό, για ανταπόδοση του κόπου και του χρόνου που καταθέτουν οι αθλητές με στόχο τον πρωταθλητισμό… Για την αναστολή ή και απώλεια μιας πορείας σπουδών, επαγγελματικής κατάρτισης ή έναρξης μιας καριέρας…
Μετά ήρθαν οι υλικές παροχές, αργότερα τα πριμ, οι εκτός σειράς διορισμοί ή προαγωγές στο δημόσιο και στις Ένοπλες Δυνάμεις, οι ομαδικές ή ατομικές χορηγίες, οι σπόνσορες κ.α. Κι ακόμη τα «οδοιπορικά» και τα «ενοίκια» από τα σωματεία, τα «μαύρα» πριμ κ.λπ.
Χωράει μεγάλη συζήτηση τι ήταν σωστό ή αναγκαίο, πώς έπρεπε να δίνονται διάφορα προνόμια ή υλικές απολαβές, αν έπρεπε να συνεχιστούν ή να διατηρηθούν, σε ποιο βαθμό κ.α.
Βέβαιο είναι ότι όχι μόνο στο στίβο, αλλά σε όλα τα μη επαγγελματικά αθλήματα, ένας σημαντικός αριθμός πρωταθλητών και πρωταθλητριών πίστεψε ότι έγινε «επαγγελματίας» αθλητής, ότι θα λύσει το σήμερα και το αύριο της ζωής του με όσα κέρδιζε από τον αθλητισμό!
Μια ψευδαίσθηση, ένα ακόμη ξεστράτισμα από την αλήθεια, μια άλλη εκτροπή από την πραγματικότητα στην οποία είχε οδηγηθεί η ελληνική κοινωνία!
Απρόβλεπτα, απότομα, βίαια ήρθαν η κρίση και τα μέτρα λιτότητας ή –σωστότερα- αποδόμησης των πάντων, με θύματα φυσικά τους λιγότερο ισχυρούς (από κάθε άποψη…) και τους νέους, όπως είναι και οι αθλητές! (Δεν μιλώ για τους επαγγελματίες των μεγάλων κατηγοριών του ποδοσφαίρου ή του μπάσκετ…)
Το κράτος ουσιαστικά αποφάσισε (ή αναγκάστηκε από τη ζοφερή ταμειακή ένδεια…) να βάλει τον αθλητισμό –άσχετα από όσα λένε οι αρμόδιοι…- σε χαμηλή βαθμίδα ενδιαφέροντος, προστασίας, επένδυσης… Άμεσα και φανερά όσον αφορά τον πρωταθλητισμό, έμμεσα και συγκαλυμμένα όσον αφορά τον αθλητισμό βάσης!
Οι περικοπές που αναγγέλθηκαν για το ΣΕΓΑΣ σημαίνουν ότι τόσο ο αθλητισμός υψηλού επιπέδου όσο και η ενίσχυση του σωματειακού θα υποστούν δραστικές περικοπές… Οι εποχές με τις μακροχρόνιες προετοιμασίες στο εξωτερικό, την κάλυψη μεγάλων ιατροφαρμακευτικών δαπανών, οι πολλές διοργανώσεις, η συμμετοχή σε αγώνες πολυάριθμων ομάδων κ.α. θα μείνουν στην… ιστορία!
Το ίδιο ίσως και η παροχή στέγης ή τακτικών χρηματικών ενισχύσεων στους αθλητές του σχεδιασμού ή στους προπονητές…
Οι σύλλογοι (ακόμη και οι πιο ιστορικοί που είναι οι πυλώνες αλλά και η μήτρα παραγωγής νέων αθλητών και φωλιές υγείας και διαπαιδαγώγησης…) παλεύουν με νύχια και δόντια να μην κλείσουν! Και φυσικά δεν θα σκεφτούν ούτε για μεταγραφές αστεριών, ούτε για υποσχέσεις οικονομικών παροχών ή ενοικίαση σπιτιών κ.α.
Δεν υιοθετώ, δεν ήθελα, δεν φανταζόμουν αυτό το «μοντέλο» αθλητισμού όχι για το στίβο, αλλά για κανένα μη επαγγελματικό άθλημα… Δυστυχώς, όσα βλέπω ήδη γύρω μας κι όσα φοβάμαι πως έρχονται, νιώθω ότι πέραν από την εποχή της… αθωότητας γυρίζουμε στην εποχή του «φτωχού πλην τίμιου…» αθλητισμού!
Παλαιότεροι και νέοι αθλητές θα πρέπει συνειδητά να επιλέξουν ότι θα κάνουν αθλητισμό για το κέφι, την υγεία, ίσως την προβολή ή και την κοινωνική καταξίωση και δόξα, αφού όμως έχουν προκαθορίσει τη ζωή, τις σπουδές ή την εργασία τους!
Μακάρι να διαψευσθώ, μακάρι να βρεθεί μια κάποια (ενδιάμεση) λύση, χωρίς όμως να είναι οι βάρβαροι (που πλέον πρέπει να δούμε τι θ’ απογίνουμε χωρίς αυτούς ή για ν’ ακριβολογώ κάτω και μαζί μ’ αυτούς, τουτέστιν ΔΝΤ, δανειστές, κερδοσκόπους κ.α.)!
Σχόλιο του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΜΟΥΖΕΛΟΥ
Δημοσιογράφου –Ειδικού Γραμματέα ΠΣΑΤ
http://www.stivoz.gr/index.php
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου