ΠΕΡΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΩΝ
Μπορεί ακόμα σε αρκετούς Δήμους να μην έχουν λήξει οι δημοτικές διεργασίες και να μην είναι γνωστά όλα τα ονόματα των υποψηφίων, αλλά με μια σύντομη έρευνα καταλαβαίνει κανείς ότι στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου, θα υπάρχουν αρκετοί ανεξάρτητοι υποψήφιοι. Ως τώρα είναι πολλά τα παραδείγματα όπου κομματικά και αυτοδιοικητικά στελέχη σε ολόκληρη τη χώρα, ανακοινώνουν την αυτόνομη κάθοδό τους στις εκλογές του Νοεμβρίου. Διακηρύττουν σε υψηλούς τόνους την ανεξαρτησία τους από κομματικούς μηχανισμούς και διεκδικούν την ψήφο των συμπολιτών τους, θέτοντας εαυτούς στην υπηρεσία των τοπικών κοινωνιών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα κίνητρα είναι άδολα και αγνά. Πρόκειται πράγματι για ανθρώπους που πιστεύουν στην αρχή της ακομμάτιστης αυτοδιοίκησης, η οποία εργάζεται με μοναδικό κριτήριο το καλό του τόπου και δεν εντάσσει τη λειτουργία και τους μηχανισμούς της στο κομματικό - πελατειακό σύστημα. Που αναγνωρίζουν ότι η Αυτοδιοίκηση, στη νέα εποχή του Καλλικράτη, έχει πάμπολλες αρμοδιότητες για να παράξει έργο, να κάνει την αποκέντρωση πραγματικότητα και να βρίσκεται καθημερινά στο πλευρό του πολίτη.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, ωστόσο, η επίδειξη ανεξαρτησίας και ,σε ορισμένες καταστάσεις, απέχθειας έναντι των κομματικών πεποιθήσεων δεν είναι τίποτα περισσότερο από πράξη αντεκδίκησης προς τον κεντρικό κομματικό μηχανισμό. Η λογική φαντάζει και είναι απλή: Ο ‘ανεξάρτητος’ υποψήφιος ποντάρει στο ψαλίδισμα του ποσοστού του επίσημου κομματικά υποψήφιου. Στοχεύει περισσότερο στην μη εκλογή του επίσημου και όχι τόσο στη δική του νίκη. Θέλει με τον τρόπο της ανεξάρτητης καθόδου να κερδίσει πόντους για την επόμενη μέρα. Ουσιαστικά λοιπόν θέλει να επενδύσει σε ένα άλφα εκλογικό ποσοστό και στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές να καταφέρει να αποκτήσει την επίσημη υποστήριξη του κόμματός του. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο επίδοξος ‘αντάρτης’ βγαίνει κερδισμένος. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις κατά το πρόσφατο παρελθόν, κατά τις οποίες ο ‘αντάρτης’ υποψήφιος διέθετε μεγάλη δυναμική και έρεισμα και κατόρθωσε να κερδίσει.
Η συζήτηση για τις υποψηφιότητες στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση αναδεικνύεται σε κεντρικό πολιτικό θέμα των τελευταίων εβδομάδων. Στους μεγάλους Δήμους της χώρας, καλώς ή κακώς τα κόμματα στηρίζουν ένα κομματικό στέλεχος και οι περιπτώσεις εμφάνισης ‘κομματικών ανταρτών’ πολλαπλασιάζονται. Είναι πιο πιθανό να προκύψουν ‘ανεξάρτητοι’ σε έναν μεγάλο Δήμο, παρά σε έναν αρκετά μικρό, στον οποίο ούτως ή άλλως τα κόμματα έχουν τις περισσότερες φορές διακριτική παρουσία. Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, η πάσης φύσεως ανεξάρτητοι ασφαλώς και έχουν το δικαίωμα να θέσουν υποψηφιότητα. Όμως για να θεωρεί τον εαυτό του κάποιος ανεξάρτητο, ώστε να καταφέρει να πείσει περί τούτου και το εκλογικό σώμα, πρέπει να έχει κατά νου ότι όλοι λίγο πολύ γνωρίζουν τον πρότερο πολιτικό και κομματικό βίο του υποψηφίου. Στελέχη της αυτοδιοίκησης τα οποία έχουν κατά κόρον δοκιμαστεί σε κυβερνητικές θέσεις, έχουν εργαστεί ως σύμβουλοι υπουργών, βουλευτών και γενικά έχουν προσφέρει στο κόμμα τους σε κεντρικό επίπεδο, δεν γίνεται να θεωρούν τους εαυτούς τους ανεξάρτητους. Μπορεί στη συγκεκριμένη περίοδο η πολιτική και οι πολιτικοί να θεωρούν τους εαυτούς τους πτυελοδοχείο και να βρίσκει γόνιμο έδαφος μια ανεξάρτητη υποψηφιότητα, όμως το εκλογικό σώμα γνωρίζει και είναι προετοιμασμένο. Μπορεί οι επίδοξοι ‘ανεξάρτητοι’ να θέλουν σκοπίμως να αποκρύψουν το κομματικό παρελθόν τους από τους ψηφοφόρους, αλλά αυτό θα ήταν δυνατόν όταν προϋπήρχε η αποχώρηση από το κόμμα και η εναντίωση σε κυβερνητικές ή αντιπολιτευτικές πολιτικές. Το παρελθόν κάθε υποψηφίου οδηγεί το παρόν και το μέλλον του. Και ειδικότερα στην πολιτική, δεν μπορεί το παρελθόν να σβηστεί μεμιάς και να αρχίσει το κοντέρ να γράφει από την αρχή.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, ωστόσο, η επίδειξη ανεξαρτησίας και ,σε ορισμένες καταστάσεις, απέχθειας έναντι των κομματικών πεποιθήσεων δεν είναι τίποτα περισσότερο από πράξη αντεκδίκησης προς τον κεντρικό κομματικό μηχανισμό. Η λογική φαντάζει και είναι απλή: Ο ‘ανεξάρτητος’ υποψήφιος ποντάρει στο ψαλίδισμα του ποσοστού του επίσημου κομματικά υποψήφιου. Στοχεύει περισσότερο στην μη εκλογή του επίσημου και όχι τόσο στη δική του νίκη. Θέλει με τον τρόπο της ανεξάρτητης καθόδου να κερδίσει πόντους για την επόμενη μέρα. Ουσιαστικά λοιπόν θέλει να επενδύσει σε ένα άλφα εκλογικό ποσοστό και στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές να καταφέρει να αποκτήσει την επίσημη υποστήριξη του κόμματός του. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο επίδοξος ‘αντάρτης’ βγαίνει κερδισμένος. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις κατά το πρόσφατο παρελθόν, κατά τις οποίες ο ‘αντάρτης’ υποψήφιος διέθετε μεγάλη δυναμική και έρεισμα και κατόρθωσε να κερδίσει.
Η συζήτηση για τις υποψηφιότητες στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση αναδεικνύεται σε κεντρικό πολιτικό θέμα των τελευταίων εβδομάδων. Στους μεγάλους Δήμους της χώρας, καλώς ή κακώς τα κόμματα στηρίζουν ένα κομματικό στέλεχος και οι περιπτώσεις εμφάνισης ‘κομματικών ανταρτών’ πολλαπλασιάζονται. Είναι πιο πιθανό να προκύψουν ‘ανεξάρτητοι’ σε έναν μεγάλο Δήμο, παρά σε έναν αρκετά μικρό, στον οποίο ούτως ή άλλως τα κόμματα έχουν τις περισσότερες φορές διακριτική παρουσία. Σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, η πάσης φύσεως ανεξάρτητοι ασφαλώς και έχουν το δικαίωμα να θέσουν υποψηφιότητα. Όμως για να θεωρεί τον εαυτό του κάποιος ανεξάρτητο, ώστε να καταφέρει να πείσει περί τούτου και το εκλογικό σώμα, πρέπει να έχει κατά νου ότι όλοι λίγο πολύ γνωρίζουν τον πρότερο πολιτικό και κομματικό βίο του υποψηφίου. Στελέχη της αυτοδιοίκησης τα οποία έχουν κατά κόρον δοκιμαστεί σε κυβερνητικές θέσεις, έχουν εργαστεί ως σύμβουλοι υπουργών, βουλευτών και γενικά έχουν προσφέρει στο κόμμα τους σε κεντρικό επίπεδο, δεν γίνεται να θεωρούν τους εαυτούς τους ανεξάρτητους. Μπορεί στη συγκεκριμένη περίοδο η πολιτική και οι πολιτικοί να θεωρούν τους εαυτούς τους πτυελοδοχείο και να βρίσκει γόνιμο έδαφος μια ανεξάρτητη υποψηφιότητα, όμως το εκλογικό σώμα γνωρίζει και είναι προετοιμασμένο. Μπορεί οι επίδοξοι ‘ανεξάρτητοι’ να θέλουν σκοπίμως να αποκρύψουν το κομματικό παρελθόν τους από τους ψηφοφόρους, αλλά αυτό θα ήταν δυνατόν όταν προϋπήρχε η αποχώρηση από το κόμμα και η εναντίωση σε κυβερνητικές ή αντιπολιτευτικές πολιτικές. Το παρελθόν κάθε υποψηφίου οδηγεί το παρόν και το μέλλον του. Και ειδικότερα στην πολιτική, δεν μπορεί το παρελθόν να σβηστεί μεμιάς και να αρχίσει το κοντέρ να γράφει από την αρχή.
http://giannisgiannios.blogspot.com/2010/09/blog-post_10.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου