Εδώ και αρκετό καιρό προσπαθώ να βάλω σε ένα κομμάτι χαρτί τα συναισθήματά μου και να τα μοιραστώ μαζί σας.
Μαζί με όλους εσάς τους αφανείς και κατά άλλους «αφελείς», που εμπνευστήκαμε από τις αρχές και τα ιδεώδη της διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη.
Μετά από 36 χρόνια στο ΠΑΣΟΚ, οι λέξεις και τα συναισθήματα που προσπαθώ να γράψω μου φαίνονται φτωχά για να περιγράψω την απογοήτευση, την αγανάκτηση, την ντροπή και την λύπη μου.
Τα τελευταία 3 χρόνια το κίνημα που γαλούχησε με τις αξίες και τις αρχές του εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων, έχασε τον κινηματικό του χαρακτήρα, έχασε κάθε δεσμό που διατηρούσε με την κοινωνία.
Στο όνομα μιας οικονομικής κρίσης, που δημιούργησε η νεοφιλελεύθερη πολιτική των ισχυρών του βορρά, της ΕΚΤ και των κερδοσκόπων, ξεπεράσαμε ακόμα και τις κόκκινες γραμμές της ιδεολογίας μας.
Επιλεχθήκαμε ως χώρος δοκιμών κερδοσκοπικών σχεδίων, με απώτερο σκοπό την εξάπλωση αυτού του σχεδίου και σε άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου.
Αποκομμένοι από την βάση που ήταν και η δύναμη του κινήματος αποδεχθήκαμε μοιρολατρικά της όποιες αποφάσεις του διευθυντηρίου της Ευρώπης και του ΔΝΤ, αποδεχθήκαμε την θεωρία του λιγότερου κακού, αποκομμένοι από τα μαζικά κινήματα και αγκιστρωμένοι σε μια επίπλαστη ανάγκη «σωτηρίας της πατρίδας», απεμπολήσαμε κάθε κοινωνική κατάκτηση που αυτό το κίνημα και ο ιδρυτής του είχαν κατακτήσει με μπροστάρη τον Λαό.
Εξοργίζομαι όταν το κίνημα που εξέφραζε την μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη, έγινε συνιστώσα στο κόμμα που προκάλεσε τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό της Χώρας.
Θυμώνω με όλους αυτούς τους μανδαρίνους της Τρόικας, που μας κατέστησαν πειραματόζωα και οδηγούν τους Λαούς του Νότου της Ευρώπης, στην εξαθλίωση επιβάλλοντας τους μια συνταγή, η οποία αποδεδειγμένα και με παραδοχή από τους ίδιους έχει αποτύχει.
Λυπάμαι που πείστηκα ότι όλα αυτά τα επώδυνα και σκληρά μέτρα που πάρθηκαν εις βάρος των ίδιων και των ίδιων, ήταν μέτρα που θα μας οδηγούσαν στην ανάπτυξη, την ευημερία και το νοικοκύρεμα του σπάταλου κράτους, την πολυπόθητη έξοδο από την ύφεση και την κρίση.
Ντρέπομαι να βλέπω το ΠΑΣΟΚ αποκομμένο από τις ρίζες του και από τον λόγο για τον οποίο ιδρύθηκε, αποξενωμένο από εκείνες τις δυνάμεις που το κατέστησαν πρωταγωνιστή της μεταπολίτευσης και που πίστεψαν στο τρίπτυχο για ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΛΑΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, να έχει γίνει ένα «άδειο πουκάμισο».
Θλίβομαι για την εγκατάλειψη του κοινωνικού κράτους απέναντι σε μεγάλες ομάδες πληθυσμού που οδηγούνται στην εξαθλίωση και την φτωχοποίηση.
Φοβάμαι να κοιτάξω στα μάτια την νέα γενιά, τους νέους άνεργους επιστήμονες, γιατί αδυνατώ να δώσω απαντήσεις στα ερωτήματα τους για το πώς φτάσαμε ως εδώ.
Αγανακτώ με τον υφέρποντα κρετινισμό και τους τακτικισμούς αξιωματούχων που αποσκοπούν στο να οικειοποιηθούν το «άδειο πουκάμισο», τακτικισμούς που μόνο σκοπό έχουν να κεφαλαιοποιήσουν την μωροφιλόδοξη ματαιοδοξία τους και την αλαζονεία τους.
Αναρωτιέμαι αν αυτή η παρελκυστική πολιτική, αποτελεί αντικείμενο επαναδιαπραγμάτευσης και βελτίωσης ενός ευνομούμενου κράτους ή είναι μέρος ενός σχεδίου της αστικής τάξης με διάφορους επώνυμους Ηρακλειδείς, που εσχάτως εμφανίζονται ως σωτήρες των εργατικών κεκτημένων.
Διαπιστώνω ότι αυτές οι πολιτικές δεν επαναδιαπραγματεύονται, αλλά ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ από αυτούς είδαν να γκρεμίζονται ιδέες, όνειρα, αξίες και αρχές.
Ενδεχομένως αγαπητοί φίλες και φίλοι που θα διαβάσετε αυτό το κείμενο, κάποιοι από εσάς να βιαστούν να με χαρακτηρίσουν φυγόπονο και ρίψασπι.
Αρνούμαι να δικαιολογήσω περαιτέρω τις πολιτικές που στο παρελθόν πείστηκα παρόλο που δυσπιστούσα για την εγκυρότητα τους, να συνεχίζω να υποστηρίζω.
Αρνούμαι πλέον να συμβιβάζομαι και να κάνω εκπτώσεις σε θέματα αρχών, αξιών και συνείδησης, θέσεις με τις οποίες μεγάλωσα, ανδρώθηκα και πορεύτηκα 36 ολόκληρα χρόνια σε αυτόν τον χώρο.
Αρνούμαι να παραμείνω συμμέτοχος έστω και κατ’ ιδέα στην αποδόμηση και του τελευταίου ψήγματος κοινωνικού κράτους.
Αρνούμαι να συμμετέχω περαιτέρω στην εμμονή και στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζονται από την νομενκλατούρα της ηγεσίας του Κινήματος.
Κλείνοντας, να δηλώσω ότι η μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ σε ένα μόρφωμα αστικού νεοφιλελεύθερου κόμματος δεν με εκφράζει και γι αυτό δηλώνω την αποχώρηση μου από αυτόν τον πολιτικό χώρο.
Για όλους τους παραπάνω πολιτικούς λόγους και αρνήσεις και μη έχοντας άλλο τρόπο να υποβάλλω την παραίτηση μου στα αρμόδια όργανα του κινήματος σε τοπικό αλλά και νομαρχιακό επίπεδο, αποφάσισα να δημοσιοποιήσω την απόφαση αποχώρησης μου από το ΠΑΣΟΚ, εφόσον δεν υπάρχουν πλέον Τ.Ο. οργανώσεις και Σ.Ε. που η ηθική και η δεοντολογία μου θα μου υπέβαλαν να καταθέσω.
Επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω όλους εκείνους τους συντρόφους των 36 χρόνων που μαζί πορευτήκαμε σε καλές αλλά και δύσκολες στιγμές, η μακροχρόνια ενασχόληση μου με τα κοινά αλλά και η αξιοπρέπεια μου, μου επιβάλλει να καταθέσω δημόσια τις απόψεις μου χωρίς φοβικά σύνδρομα και ιδεοληψίες.
Είναι προφανές ότι δεν «θα κάτσω σπίτι», ούτε θα μείνω απαθής και αμέτοχος στις όποιες πολιτικές διεργασίες συντελούνται, είμαι βέβαιος ότι με πολλούς φίλους και φίλες, συντρόφους και συντρόφισσες σύντομα θα ανταμώσουμε και θα παλέψουμε για την ανατροπή αυτής της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που ισοπεδώνει την κοινωνία.
Με εκτίμηση
Γιώργος Δαμηλάκος
https://www.facebook.com/damilakosg?hc_location=timeline
